Gedicht

Via Geschiedenis Geldermalsen werd ons onlangs een gedicht aangeboden wat al eerder (lang geleden) in de Gecombineerde heeft gestaan. Het gedicht zal ik publiceren in ons tijdschrift 'Mededelingen. De schenker van het gedicht voegde er een briefje bij. Normaal zou ons gebied overspoeld zijn met activiteiten rondom 75 jaar bevrijding. En nu is het natuurlijk ook op dat gebied vreselijk stil.

Mevrouw bracht haar vroegste kinderjaren met haar gezin door in Deil. Ze verbaast zich er soms over hoeveel ze zich nog herinnert van de oorlogsjaren. Ze denkt, ondanks het feit dat het oorlog was, met plezier terug aan die jaren. "Wat waren de mensen toen vindingrijk om het leven ondanks alles zo dragelijk mogelijk te maken". Als klein meisje vond ze dat heel gewoon, maar nu ze 80 jaar is, denkt ze daar met bewondering aan terug. Vanaf de bevrijding en het jaar daarna herinnert ze zich haar vader op een paard. Hij speelt iets op zijn trompet (waarschijnlijk het Wilhelmus). Haar moeder zat in een uniform van de Canadezen op een versierde wagen. Het was ook haar moeder die het gedicht overschreef uit de krant. Haar moeder zou het leuk gevonden hebben dat het gedicht goed terecht komt.

Mevrouw hoopt "na deze huidige Corona-ellende" met haar man nog een keer naar Deil te gaan.

Mevrouw heeft als meisjesnaam overigens Kruize.